کاربرد نظریه خودکارآمدی در آموزش تغذیه و کنترل وزن دانش آموزان دبیرستانی دختر چاق و دارای اضافه وزن

زمینه و هدف: خودکارآمدی درک شده یکی از مهم ترین عوامل پیش بینی­کننده رفتار است. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر آموزش مبتنی بر خودکارآمدی بر کنترل وزن در دانش آموزان دختر دبیرستانی چاق و دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: این مطالعه مداخله ای دو گروهی بود که بر روی 154 نفر از دختران دبیرستانی 15-17 ساله چاق و دارای اضافه وزن انجام شد. دانش­آموزان به طور تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. داده­ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد کلارک جمع آوری شد. چهار جلسه برنامه آموزشی برای گروه آزمون اجرا گردید و نتایج آن بعد از مداخله در هر گروه بررسی گردید. داده ها با آزمون های کای­اسکوئر، تی مستقل، تی زوجی، من­ویتنی و ویلکاکسون و آنالیز کوواریانس و با استفاده از  spss 22تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: تفاوت معناداری در گویه­های فشار اجتماعی (p<0/001)و دسترسی به مواد غذایی(p=0/008) بعد از مداخله در گروه آزمون مشاهده شد ؛ ولی در گویه های تجربه هیجان های مثبت، هیجان های منفی و ناراحتی های جسمی تفاوت معناداری مشاهده نشد. در گروه کنترل این تفاوت در هیچ کدام از گویه ها معنادار نبود (05/0p>). نتیجه گیری: مداخله در برنامه هایی مانند ارتقای خودکارآمدی می تواند نتایج مثبتی در تشویق نوجوانان به انتخاب سبک زندگی سالم داشته و به پیشگیری از چاقی و اضافه وزن در آنان کمک بسزایی کند. نوع مقاله: مطالعه پژوهشی.